Saturday, April 23, 2016

April 23 ba ngayon?

Pag wala akong magawa, walang makausap, nakakalimutan kong di na pala ako teenager... na di naman nakakatuwa yung pagmumukha ko... pero nagseselfie ako!! Walang pakialamanan! Haha... ako lang naman to.. vain! Pathetic! At wala lang talagang magawa..

Nga pala.. di kompleto araw ko.. unang absent ngayon ni WJL simula nung time na napansin ko existence nya.. ang kapal ng mukha nya, di man lang nagpaalam saken..? Haha... ako, dipa umaabsent simula nung time na yun.. kase ayoko syang mamiss (ew.. gusto kong patayin yung sarili ko pag sinasabi ko yung ganyan, parang immature).., pero oo nga..  kahit na magreresign na ako.. pumapasok pa rin ako regularly.. bukod kase sa marami pa akong dapat ayusin.. kelangan ko lubusin yung time na makikita ko sya... (ew talaga! Haha.. di na ako nahiya sa pinagsasasabi ko.. nakapost pa naman yung picture ko sa taas)... pero ganon talaga e... amazing! Bakit ganon??.. ang saya ko lang masilayan lang sya... (sasampalin ko na sarili ko haha).. kung alam lang nya... posible pala yun?? Pwedeng maging source ng happiness or loneliness mo ang isang tao kahit wala syang ginagawa... ako kaya?? May natutuwa kaya sa presensya ko sa mundong to?? Haha.. hindi kase ako nakakatuwa..  mas nakakaannoy pa ako.. haha ano ba yan.. i'm losing my senses.. haha

Mali! Ang happiness ay hindi manggagaling sa ibang tao.. its from within us.. okay??? -- okay. Haha.. convincing myself!

Anyway.. just to make things clear.. or to uplift my downgraded self in this post.. gusto kong sabihin na despite my "o.a-ness", my immaturity, being the drama princess in my blog.. I still know how to balance things.. what you might have read is different from what you see in how I deal with people sa totoong buhay... not that I am being untrue... yung mga sinusulat ko eh just some part of me, the kid in me, minsan kung anu anong katauhan in me... pero ako naman lahat yun... yung diko maexpress sa outside world.. sinusulat ko na lang...

Basta! Gets mo ba ako???

Hindi?

Wapakels!! :).. pero mahal kita.. its good to know that someone or something wants to know everything that goes on in my head... as in everything down to my senseless thoughts... kahit wala ka namang pakiramdam... Salamat Blogger.. at pinagtitiisan mo ako... kahit alang contribution sa society yung blog ko e hinahayaan mo pa rin akong magsulat... kaya mahal kita!! :)

Good night!

No comments:

Post a Comment