Nakakaiyak ang araw na to.. pag minamalas ba, it pours din?? Ang sama sa pakiramdam.. gusto kong sumakay ng rollercoaster dahil gusto kong sumigaw....
Pero hindi pa rin ako iiyak.... kahit pa di ko alam kung may ginawa ba akong kalokohan to deserve this???
I still thank God, I'm still breathing well... I know someone, somewhere is struggling doubled or even tripled as mine... kaya wag na akong maarte... naiintindihan ko namang naninibago at nag aadjust pa ako... alam ko di ako sanay gumising ng maaga, maglakad ng malayo, bumyahe ng masyadong matagal papunta sa work at pauwi ng bahay, makipagsiksikan, pakisamahan ang mga taong di pa ako komportable at ang muling mag overtime.. at kung anu ano pang reklamo ko..... maliit na pagsasacrifice lang siguro to... wag na akong maarte....
Matulog na lang tayo. Good night..
ECHOS LANG!
No comments:
Post a Comment